Op 1 Juni 2019 was het zover, nadat op 25 mei de mannen van JO9-1 de competitie hadden gewonnen (met als laatste wedstrijd tegen Zeelandia Middelburg), moesten ze nog één belangrijke wedstrijd spelen en wel de Beker wedstrijd tegen JO9-5 Roosendaal.
De wedstrijd was om 11 uur en VV Steen in Sint-Jansteen was blijkbaar de enige "neutrale" plek waar we konden spelen dus moesten we vroeg op pad.
Vroeg reden we weg met Pepijn, Xavi, Renato, Jari, Teun, Djayren, Job, Quinten en Hero.
(Nieuwe foto's in het Fotoboek JO9-1)
We hadden alleen één klein probleempje. We hadden maar dispensatie voor 1 tienjarige dus moesten helaas Jari en Hero naast het veld blijven staan.
Er waren naast Troy (die dit jaar voor het eerst meetrainde met JO9) natuurlijk de ouders nog veel familie leden ook gekomen om deze kampioenswedstrijd van het jaar de komen zien. Zo waren er oma's en opa's, neven en nichtjes en ooms en tantes naar de wedstrijd gekomen.
En ook voorzitter Jan Blok was gekomen om deze wedstrijd bij te wonen.
Al die opa's en oma's, neven en nichten hadden ook spandoeken, toeters en zelfs een zogenaamde Stadion Gas Toeter meegenomen. Als die van zich liet horen keken alle aanwezigen (ook van de 3 andere wedstrijden die op het zelfde veld op het zelfde tijdstip speelden) naar VV WOLFERSDIEK!
Tijdens de wedstrijd waren veel ouders en familie leden nog gespannener dan een wedstrijd Feyenoord-Ajax. De zenuwen gierden door het lijf en mede door de warmte konden sommige van de supporters nog net blijven staan.
Al snel konden we juichen, Pepijn schoot de eerste met een ferm schot in het Goal! De toeters (ook die op gas) klonken hard en de ouders en familie schreeuwden het uit! Oeps... de rest van het veld (met de andere wedstrijden) keken allemaal naar ons, maar dat kon ons weinig schelen.
Daarna maakte Xavi de 2-0 en al snel kwam er ook een 3-0. De ouders en familie konden hun geluk niet op. Dit kon niet anders dan winnen worden. Echter net voor de rust ging het mis. Daar kwam de 3-1, mooi gescoord door Roosendaal.
Na de rust waren de zenuwen nog erger dan in de eerst helft. We gaan dit toch niet weggeven hé jongens!!! Nog eens 20 zenuwslopende minuten, waarbij we zowat een appelflauwte kregen van de warmte en de stress.
Leek ons team het even kwijt te zijn, gelukkig kwamen ze terug met een sterker spel... maar de ballen wilden er maar niet in.
Als laatste net voor het fluitsignaal schoot Quinten er nog eentje in wat het geheel op 4-1 afmaakte. De finale was voorbij en onze mannen van JO9 hadden gewonnen. Niet alleen de ouders juichten hard maar onze voetballers stonden in elkaars armen te dansen en te springen alsof ze de Europacup hadden gewonnen.
Na het verkrijgen van een beker en mooie gouden medaille voor iedere speler gingen we terug naar het mooie Wolphaartsdijk. Bij terugkomst stond JO17 op ons te wachten en schalde keihard "We are the Champions" door een grote BoomBox en werd JO9 met een groot applaus binnen gehaald. Daar stond echter nog een verrassing op ze te wachten. Een grote traktor met wagen er achter om in het dorp rond te rijden. In de kar wat gejuicht, gezongen en gesprongen.
Na zowel door de straten van Wolphaartsdijk en Oud-Sabbinge gereden te zijn kwamen ze terug om een heerlijk frietje te eten. Het was een prachtige dag!
