Ja, u leest het goed, Wolfaartsdijk nam het vandaag op tegen 3 clubs tegelijk.
Nadat we vorige week zelf naar het buitenland (Zeeuws-Vlaanderen) waren afgereisd, ontvingen wij vandaag de combinatie uit Zeeuws-Vlaanderen. Vorige week hebben we met slecht spel toch 3 punten naar Wolphaartsdijk mee terug kunnen nemen, maar vandaag moet het beter.
Na een ontzettend goede start van Wolfaartsdijk stond het na 15 minuten spelen nog 0-0. We creëerden 2 super kansen, die allebei op de lat eindigden. Met name Sam de Kam had een groot aandeel in deze kansen, hij speelde een prima wedstrijd op de 10-positie.
In de rust stond het nog steeds 0-0, we kregen van de coachen (Toon & Peter) de opdracht mee om nog een tandje bij te schakelen in de tweede helft. Volgens Peter was dit namelijk een 1-0 wedstrijd, wie hier als eerste scoort, neemt de winst mee. Met deze woorden in ons achterhoofd begonnen we aan de tweede helft.
In de tweede helft kregen we meer controle, wij maakte het spel uit en de verdediging stond als een huis. Matthijs heeft geen enkel schot op doel te pareren gehad. Vanuit die verdediging maakte wij het spel naar het middenveld. Daniël en weer Sam de Kam pakte het middenveld erg goed op.
Nadat Albert de bal teruglegde op Sam, schoot Sam geweldig binnen, vanaf buiten de 16, met effect in het goal. De prima keepende goalie van de tegenpartij had op dit schot geen antwoord. 1-0 Voor Wolfaartsdijk. ‘Je moet schieten, anders kun je niet scoren’.
De tegenpartij moest nu met een antwoord komen, maar door prima verdedigend en aanvallend werk van Wolfaartsdijk trokken wij onze lijn door. Na een miscommunicatie bij een vrije trap van Biervliet (en de rest van de clubs…) kon Sam Lindenbergh de 2-0 in het net schuiven.
De tegenpartij was de laatste 15 minuten meer bezig met praten, dan met voetballen. Dus wij konden het de laatste minuten heerlijk uitspelen en de 0 houden achterin.
We kunnen terugkijken op een prima wedstrijd, met hard werk en op sommige momenten geweldige aanvallen. De 3 punten blijven in Wolphaartsdijk.
Maar ja, da’s logisch…..
Richard Driedijk.
